Metody diagnostyczne podzielić można na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią badania kliniczne do których zaliczamy m.in.:
Próba Schwarza – badanie wykonywane jest w postaci stojącej i polega na opukaniu zmienionych żylakowo naczyń. Na jego podstawie lekarz może ustalić czy zmiana chorobowa spowodowana jest niewydolnością zastawek czy nie.
Próba Perthesa – do wykonania owego badania wykorzystuje się specjalną opaskę uciskową, którą zakłada się poniżej stawu kolanowego. Zadaniem pacjenta jest wykonanie określonych ćwiczeń- zginanie nogi czy wspinanie się na palcach. Tego rodzaju badanie wykonywane jest w celu określenia poziomu zaawansowania choroby.
Próba Trendelenburga – na jej podstawie można określić wydolność żył układu głębokiego. Badanie przebiega dwustopniowo. Najpierw pacjentowi w pozycji leżącej nakazuje się podnieść nogę ku górze, a następnie po jej opuszczeniu zakłada się opaskę uciskową. Drugi etap przebiega w pozycji stojącej po uprzednim zdjęciu opaski uciskowej. Badanie ma na celu ukazanie tempa wypełniania żylaków, a zarazem wskazanie z jakim rodzajem niewydolności żył pacjent ma do czynienia.
Próba Lintona – opaskę uciskową zakłada się pacjentowi poniżej kolana, a następnie w pozycji stojącej po uprzednim podniesieniu kończyny ku górze obserwuje się opróżnianie żylaków
Próba Pratta – wykonywana jest w pozycji leżącej, badany podnosi kończynę ku górze, lekarz owija ją bandażem elastycznym, a w okolicach pachwiny umieszcza opaskę elastyczną. W kolejnym etapie badany wstaje, a z jego nogi odwijany jest bandaż. Celem badania jest sprawdzenie umiejscowienia niewydolnych żył przeszywających.
Nigdy nie wykonuj samodzielnie ww. badań klinicznych, albowiem źle założona opaska uciskowa może negatywnie wpłynąć nie tylko na stan zdrowia Twoich nóg, ale i całego organizmu.
Kiedy badania kliniczne nie dają jednoznacznych wyników wówczas flebolog zleca wykonanie badań za pomocą urządzeń ultradźwiękowych. Do tej grupy zaliczamy m.in.:
USG – Dooplera, to nieinwazyjne, bezbolesne badanie, którego celem jest ocena wydolności układu żylnego. Badanie przebiega w podobny sposób jak i tradycyjne USG. Zmiany chorobowe smarowane są specjalnym żelem, który umożliwia przenikanie fal dźwiękowych i poruszanie specjalną głowicą. W czasie badanie lekarz prosi chorego o wykonanie określonych czynności. W tym czasie na monitorze rejestrowane są wszelkiego rodzaju zmiany częstotliwości fal, dzięki czemu lekarz może szybko wykryć obecność nieprawidłowo funkcjonujących zastawek żylnych czy sprawdzić wydolność zastawek. USG Dooplera określane jest „złotym standardem” w diagnostyce przewlekłej choroby żylnej, albowiem dostarcza lekarzom wiedzę na temat przyczyn powstawania żylaków, określa ich zasięg i pomaga podjąć decyzję w wyborze odpowiedniej metody leczenia.
Flebografia to rodzaj badania radiologicznego, które przeprowadzane jest w momencie, kiedy badanie dopplerowskie nie daje jednoznacznych wyników. Flebografia polega na wstrzyknięciu do żyły na grzebiecie stopy specjalnego środka kontrastującego, który dzięki swojej strukturze, właściwościom pozwala wyodrębnić wszelkie nieprawidłowe zmiany w żyłach. Oprócz tego na kostce i na wysokości goleni umieszczane są specjalne opaski uciskowe. Zadaniem opaski w pierwszym przypadku jest ukierunkowanie prawidłowego przepływu wstrzykniętego środka, który kierowany jest w stronę żył głębokich, celem drugiej jest natomiast spowolnienie jego przepływu. Badanie wykonywane jest na specjalnym stole, na którym pacjent leży pod kątem 45 stopni, a więc praktycznie w pozycji pionowej. Jak więc widać flebografia to rodzaj badania inwazyjnego, dlatego też nie w każdym przypadku może być ono wykorzystywane.
