Każdy z tych testów daje możliwość badania innej dziedziny osobowości i dlatego każdy ma inny zakres. Zwykle wobec chorych na migrenę posługujemy się testem Rorschacha, szwajcarskiego lekarza. Test został opracowany w 1920 roku.

Test projekcyjny Rorschacha. Test ten, znany też pod nazwą „testu kleksów”, po-zwala na najbardziej szeroką ocenę osobowości pacjenta. W trakcie jego przeprowadzania używa się plansz, na których widnieją plamy, a polecenie brzmi: „Proszę powiedzieć, co pokazują kolejne obrazy, do czego są podobne”. Badanemu pozostawia się znaczną inicjatywę, po wyjaśnieniu, że nie ma tu dobrych ani złych odpowiedzi.

Notowany jest czas, zużyty przez pacjenta na udzie-lenie odpowiedzi, oraz jego ewentualne komentarze i sposób zachowania. Czasami konieczne jest wymuszenie na pacjencie sprecyzowania odpowiedzi. Na koniec przeprowadzana jest próba wyborów pozytywnych i negatywnych.

Test trwa około godziny, po czym zaczyna się praca nad jego wyinterpretowaniem. Ustalany jest psycho- gram, który podsumowuje zasadnicze informacje i pozwala na ich liczbową ocenę. Otrzymane wyniki ilościowe mogą zostać porównane z normą, wyznaczoną na podstawie średniej z wyników badania dużej grupy osób zdrowych.

Następnie przechodzimy do analizy jakościowej, opartej głównie na rozpatrywaniu reakcji, wywołanej przez kolejne plansze, takiej jak: odmowa interpretacji przedstawionej figury, niepewność, zbyt długi czas potrzebny na odpowiedź. Ta analiza służy psychologowi do oceny przystosowania pacjenta do rzeczywistości, obrazu własnego „ja”, stosunku do autorytetów itd.