Węglowodany
Węglowodany składają się z węgla, wodoru i tlenu, połączone razem mogą tworzyć trzy rodzaje jednocukrów, a mianowicie glukozę, fruktozę i galaktozę; z tych trzech pojedynczych cukrów zbudowane są wszystkie węglowodany. I w tym przypadku rozbicie dużych drobin na mniejsze jest zadaniem trawienia, duże wielocukry, nazywane często skrobiami, muszą zostać rozłożone. One również mają wiązania zwane wiązaniami glukozydowymi, a enzymy atakują duże wielocukry w miejscach wiązań, doprowadzając do rozłożenia na dwucukry i jednocukry. Wszystkie proteiny mają duże cząsteczki i muszą być rozłożone, inaczej węglowodany, wśród których są i małe cząsteczki. Przykładem jest glukoza, składająca się z pojedynczych jednocukrów, ale jest to substancja wytwarzana sztucznie. W pożywieniu obecne są dwa dwucukry: sacharoza — znajdująca się w cukrze trzcinowym i laktoza — znajdująca się w mleku. Takie węglowodany nie wymagają wcale, lub bardzo niewiele, rozbijania chemicznego, trawienie ich odbywa się więc bardzo prędko, dlatego też stosuje się je w przypadkach upośledzenia trawienia i gdy istnieje potrzeba szybkiego uzupełnienia energii. Tłuszcze, podobnie jak białka i węglowodany, są kombinacjami prostszych jednostek, są nimi glicerol (lub gliceryna) i kwasy tłuszczowe, jak kwas stearynowy, palmitynowy i oleinowy. Podobnie jak węglowodany, tłuszcze utworzone są z węgła, wodoru i tlenu, ale w innych proporcjach -— zawierają niewiele tlenu. Typowy węglowodan ma jednakowe ilości węgla i tlenu, a dwa razy więcej wodoru, typowy tłuszcz ma dwa razy więcej wodoru niż węgla, gdyż utworzony jest głównie z grup CH2, a na końcu każdej cząsteczki zaledwie jeden lub dwa atomy tlenu.
