Zasadnicze postacie gruźlicy popierwotnej u dzieci są następujące: gruźlica guzkowa ograniczona, naciekowa, włóknisto-jamista. Gruźlica guzkowa ograniczona, jako postać kliniczna, u dzieci zdarza się rzadko jest ona raczej wstępem do gruźlicy naciekowej.

Gruźlica naciekowa jest najczęstszą postacią gruźlicy popierwotncj u dzieci, częściej występuje w postaci zmian wieloogniskowych, rzadziej pojedynczego nacieku – – Assmanna. W przypadkach przebiegających burzliwie może prowadzić do ostrego serowatego zapalenia płuc, do wysiewów krwiopochodnych lub oskrzelopochodnych, nawet uogólnionych.

Gruźlica naciekowa, nie rozpoznana i nie leczona we wczesnym okresie, prowadzi nie tylko do wysiewów, lecz przede wszystkim do serowacenia, rozpadu i tworzenia się jam. $